خسروا ، چرخ با عنایت تو

دل اهل هنر نیازارد

دست بر آسمان برد هر کو

پای در خدمت تو بفشارد

بنده روزی که پیش تو نبود

از حساب حیات نشمارد

بشنو این قطعه ، کز شنیدن او

طبع را سمع در نشاط آرد

هر که در نظم این سخن نگرد

بحری از نظم در بپندارد

شاد زی سال و مه ، که شادی تو

غم ابنای فضل نگذارد